“ Een afdruk in de Kosmos, geprint vanuit het Nu, onuitwisbaar gefixeerd in tijd “
Bé Bary vd Brink (5-11-1927 / 18-07-2009)
In memoriam publiceer ik haar gedichten, enige bronzen beelden, tekeningen en schilderijen welke mijn moeder tijdens haar leven heeft gemaakt.
Ze zijn te mooi om in een la opgeborgen te worden.
Op 18 juli 2009 stond de tijd stil. Die dag verloor ik mijn moeder. Sindsdien konden we niet meer praten, niet meer luisteren naar elkaar zoals we altijd deden. De aardse band tussen ons – die onzichtbare navelstreng – werd doorgesneden. De wereld was niet langer zoals hij was.
Maar juist op dat moment voelde ik iets groters: onze zielen versmolten tot één, voor altijd. Jouw woorden, jouw manier van kijken naar het leven, hebben mij gevormd. Jij leerde me niet alleen te kijken, maar echt te zien. Niet alleen te horen, maar werkelijk te luisteren.
Ik hou van je met een diepte die alleen jij volledig zou begrijpen. Tijd is slechts een menselijk begrip. Jij bent bij me – elke dag, elk moment. En dat is een rijkdom die niets kan evenaren.
Herleven
Met diepe zuchten, heb ik vaak mijn dromen opgeborgen in de tijd,
voorbij de eeuwigheid.
Een koelkast voor het leven.
Ik wilde niet herboren worden
in ‘n ander vel,
maar in mijn eigen ik.
in hier en nu,
de wegdraaiende punt in de spiraal.
Want achterblijven in de tijd,
is sterven aan jezelf.
En ik wil leven.
Bé Bary van den Brink
18 juli 2024
Lieve mam, lieve Bé
Al 15 jaar lang ben je niet dood maar slechts van mij heengegaan. Nog iedere dag noem ik je naam out loud en meestal meer dan 1 keer per dag. Haal dan in gedachten herinneringen op. En nog steeds zeg ik zo vaak tegen anderen: Mijn moeder zei altijd… Ik ga steeds meer en meer beseffen wat voor bijzonder mens jij bent geweest. Ja, je was de tijd, net zoals jouw vader, ver vooruit. Jij zag dingen die niemand zag of ook maar zag aankomen. Ja, we zijn nu 15-35 jaar verder en vinden dingen als vanzelfsprekend. Maar toendertijd niet.
Jij was de grote zwaan in ons gezin. Onder jouw vleugels zaten 5 jongens die je liefdevol hebt grootgebracht. Ik was daar één van en je wilt niet geloven hoe dankbaar ik ben dat jij mijn moeder bent. Dat blijf je zolang ik leef en ook daarna nog blijf ik voor eeuwig van jou houden. Wat een bijzonder mens ben en was jij.
Liefs, Jim